قوله تعالى: یا بنی إسْرائیل اى فرزندان یعقوب اذْکروا نعْمتی التی أنْعمْت علیْکمْ یاد کنید نواخت من که شما را نواختم و آن نیکویى که با شما کردم، و أوْفوا بعهْدی و باز آئید پیمان مرا أوف بعهْدکمْ تا باز آئیم شما را به پیمان شما، و إیای فارْهبون و از من بترسید.

و آمنوا و استوار گیرید بما أنْزلْت بآنچه فرو فرستادم از کتاب و پیغام مصدقا لما معکمْ استوار گیر و گواه آن کتاب را که با شماست، و لا تکونوا أول کافر به و اول کافرى مباشید بکتاب و فرستاده من، و لا تشْتروا بآیاتی ثمنا قلیلا و بفروختن نامه و سخنان من و پیغامهاى من بهاء اندک مخرید و رشوت مستایند تا سخنان من پنهان کنید و إیای فاتقون و از خشم و عذاب من بپرهیزید

و لا تلْبسوا الْحق بالْباطل حق بباطل بیامیزید و تکْتموا الْحق و آنچه حق است و راست (از نبوت مصطفى) پنهان مکنید، و أنْتمْ تعْلمون و شما دانید (که او رسول حق است).

و أقیموا الصلاة و نماز بپاى دارید، و آتوا الزکاة و زکاة بدهید، و ارْکعوا مع الراکعین و با نمازکنان نماز کنید.

أ تأْمرون الناس بالْبر مردمان را به نیکى میفرمائید و تنْسوْن أنْفسکمْ و خویش را فرو گذارید و نفرمائید، و أنْتمْ تتْلون الْکتاب و شما نامه من میخوانید، أ فلا تعْقلون آیا پس در نمى‏یابید.

و اسْتعینوا بالصبْر و الصلاة یارى خواهید بشکیبایى و نماز و إنها لکبیرة و شکیبایى و نماز کردن بارى گرانست و شغلى بزرگ إلا على الْخاشعین مگر بر فرو شکسته دلان و تیمار داران.

الذین یظنون ایشان که بى‏گمان میدانند أنهمْ ملاقوا ربهمْ که ایشان با خداوند خویش هام دیدار خواهند بود و او را خواهند دید، و أنهمْ إلیْه راجعون و بى گمان میدانند که ایشان با وى خواهند گشت.

یا بنی إسْرائیل اى فرزندان یعقوب اذْکروا نعْمتی یاد کنید نواخت و نیکویى من التی أنْعمْت علیْکمْ آن نیکویى که با شما کردم و نواخت که بر شما نهادم، و أنی فضلْتکمْ على الْعالمین شما را افزونى و بیشى دادم بر جهانیان روزگار شما.

و اتقوا یوْما و پرهیز کنید از بدروزى، لا تجْزی نفْس عنْ نفْس شیْئا که بسنده نبود و بکار ناید کس کس را بهیچ چیز، و لا یقْبل منْها شفاعة و از هیچ تن نپذیرند شفاعت شفیعى، و لا یوْخذ منْها عدْل و از هیچ تن فداى نستانند و وى را باز نفروشند، و لا همْ ینْصرون و ایشان را بر الله یارى ندهند.